2865665
«Τα Παιδιά Μαθαίνουν αυτό που ζουν»
«Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επίκριση, μαθαίνουν να αποδοκιμάζουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα, μαθαίνουν να είναι επιθετικά.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο φόβο, μαθαίνουν να φοβούνται.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στο χλευασμό, μαθαίνουν να είναι συνεσταλμένα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ζήλια, μαθαίνουν να ζηλεύουν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη ντροπή, μαθαίνουν να νιώθουν ένοχα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, μαθαίνουν να έχουν υπομονή.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να αγαπούν.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην επιδοκιμασία, μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση, μαθαίνουν να έχουν στόχους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην προσφορά, μαθαίνουν να είναι γενναιόδωρα.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στη δικαιοσύνη, μαθαίνουν να είναι δίκαια.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην καλοσύνη και το ενδιαφέρον, μαθαίνουν να δείχνουν σεβασμό.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους και τους γύρω τους.
Όταν τα παιδιά ζουν μέσα σε φιλική ατμόσφαιρα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι ένα φιλικό και ευχάριστο μέρος για να ζουν.»
«Κανένας γονιός δεν βάζει εσκεμμένα σαν σκοπό του να επικρίνει τα παιδιά του, να τα μειώσει. Κι όμως, πολλοί γονείς το κάνουν, αλλά όχι επίτηδες. Συνήθως, περνούν στα παιδιά τις αντιλήψεις που κληρονόμησαν, καθώς και τις συναισθηματικές τους εκκρεμότητες, από άγνοια και φόβο. Όλοι οι γονείς, όμως, θέλουν να δουν τα παιδιά τους θαρραλέα, με πίστη στον εαυτό τους κι ευτυχισμένα. Να δίνουν και να παίρνουν αγάπη». Αυτά αναφέρει η Dorothy Law Nolte στο βιβλίο της «Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν». Και συνεχίζει λέγοντας: «Μετά μεγαλώνουν και ζουν αυτό που έμαθαν».
Ένα ποίημα που το έγραψε για μια εφημερίδα το 1954 και έγινε ένας ύμνος για την ανατροφή των παιδιών. Ένα ποίημα που μπορεί να σας βοηθήσει να γίνετε ο γονιός που πάντα θέλατε να είστε.
2878598
Βάγια Α. Παπαγεωργίου, Σοφία Μαυροπούλου
ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ…, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ…
Πρόλογος: Η ενεργός συμμετοχή των γονέων στη διαγνωστική και θεραπευτική διαδικασία των παιδιών με διαφορετικές αναπτυξιακές διαταραχές θεωρείται σήμερα σημαντικός παράγοντας στη μακροχρόνια έκβαση των βασικών δυσκολιών. Το άρθρο αυτό εστιάζεται στις ανάγκες και στις προσδοκίες των γονέων παιδιών με διαταραχές του φάσματος του αυτισμού από τους επαγγελματίες υγείας και εκπαίδευσης. Παρουσιάζονται τα κύρια σημεία της κριτικής των γονέων για τις παρεχόμενες υπηρεσίες, ο ρόλος τους και τα πρότυπα συνεργασίας με τους επαγγελματίες, όπως προκύπτουν από την έρευνα και από την καθημερινή κλινική πράξη. Έμφαση δίνεται στη σημασία της υποστήριξης και της εκπαίδευσης των γονέων ώστε να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές τους για να προωθήσουν την ποιότητα ζωής του παιδιού και της οικογένειας.
link: https://www.autismthessaly.gr/wp-content/uploads/2017/04/giatousgoneis.pdf
2878599
Η σημασία της έγκαιρης και έγκυρης αξιολόγησης των μαθησιακών δυσκολιών
Οι γονείς είναι οι πρώτοι που παρατηρούν τις ασυνήθιστες συμπεριφορές ή τις δυσκολίες του παιδιού τους.
Είναι οι πρώτοι που ίσως παρατηρήσουν μια επιβραδυνόμενη γλωσσική ανάπτυξη ή δυσκολίες στην άρθρωση του λόγου, αδυναμία προσανατολισμού στο χώρο αλλά και στο χρόνο ή και δυσκολίες στην καθημερινότητα, όπως στο ντύσιμο [λανθασμένη τοποθέτηση παπουτσιών]. Έρευνες έχουν δείξει ότι οι γονείς, παρόλο που μπορεί να μην αντιλαμβάνονται την ακριβή φύση και την έκταση του προβλήματος, ωστόσο αποδεικνύονται σωστοί στις αρχικές παρατηρήσεις τους. Η αρχική αυτή ανησυχία των γονέων αποτελεί το πρώτο στάδιο εντοπισμού ορισμένων δυσκολιών, και συμβάλει στην περαιτέρω αξιολόγηση της κατάστασης.
Η αξιολόγηση και η διάγνωση είναι ένα σύνθετο έργο το οποίο απαιτεί συνεργασία διεπιστημονικής ομάδας. Οι ειδικότητες που καλούνται να συμμετέχουν άμεσα στη διαγνωστική διαδικασία είναι ο σχολικός ψυχολόγος, ο ειδικός παιδαγωγός και ο λογοπεδικός. Σε ορισμένες περιπτώσεις σημαντικό ρόλο μπορεί να έχουν ο ωτορινολαρυγγολόγος, οφθαλμίατρος (ώστε να αποκλειστούν παθήσεις που σχετίζονται με την ακοή και την όραση) ο παιδονευρολόγος, παιδοψυχολόγος και ο κοινωνικός λειτουργός.
Στη χώρα μας τα τελευταία δέκα περίπου χρόνια το ενδιαφέρον και η ενημέρωση ειδικά των γονέων έχει αυξηθεί. Η αξιολόγηση των ειδικών μαθησιακών δυσκολιών γίνεται από διεπιστημονική ομάδα σε πιστοποιημένα κέντρα: Ιατροπαιδαγωγικές Υπηρεσίες, Κέντρα Διάγνωσης Αξιολόγησης και Υποστήριξης ΚΕ.Δ.Α.Σ.Υ ή Ιδιωτικά.
Οι παραπάνω φορείς εξασφαλίζουν την εγκυρότητα της αξιολόγησης. Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναφερθεί και η σημασία της έγκαιρης διάγνωσης. Πρόκειται για μια προγραμματική στρατηγική η οποία περιλαμβάνει μια δέσμη (ψυχομετρικών) τεχνικών και μεθόδων αξιολόγησης του παιδιού που χρησιμοποιούνται για την έγκαιρη διάγνωση των ελλειμμάτων αλλά και των δυνατοτήτων του. Η χρήση αυτής της στρατηγικής επιτρέπει στη διαγνωστική ομάδα να κατατάξει τα παιδιά στην ομάδα υψηλού κινδύνου, με την έννοια ότι τα παιδιά αυτά σε σύγκριση με τους συμμαθητές τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν αργότερα στη σχολική ηλικία ποικίλες δυσκολίες σε διαφόρους τομείς μέσα και έξω από το σχολείο.
Σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης όπως στην Αγγλία, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ‘80 έχει δοθεί έμφαση στην αναγνώριση (ισχυρών) ενδείξεων από την πρώιμη ηλικία του παιδιού για εμφάνιση δυσλεξίας στα μετέπειτα χρόνια.
Η πρώιμη διάγνωση, λοιπόν, έχει το πλεονέκτημα ότι ωθεί τους ειδικούς να προγραμματίσουν πολύ έγκαιρα τις παρεμβάσεις στην πορεία ανάπτυξης του παιδιού και ιδιαίτερα στους τομείς εκείνους που παρατηρούνται γνωστικά ελλείμματα. Παράλληλα, αυξάνεται η αποτελεσματικότητά της παρέμβασης, καθώς η πρώιμη παρέμβαση λαμβάνει χώρα σε περίοδο κατά την οποία το έλλειμμα του παιδιού δεν έχει διαμορφωθεί σε σοβαρό κώλυμα. Συνεπώς, απαιτεί και λιγότερο παρεμβατικό χρόνο σε σύγκριση με μια θεραπεία όταν το έλλειμμα βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο.
Κλείνοντας, είναι σημαντικό να επισημάνουμε ότι τα προγράμματα της έγκυρης διάγνωσης επιτρέπουν να προσφέρεται η κατάλληλη βοήθεια προτού συσσωρευτούν στον ψυχισμό του παιδιού συναισθήματα ματαίωσης και αποθάρρυνσης λόγω της βιουμένης σχολικής αποτυχίας.
Συνεπώς, ο εντοπισμός των μαθησιακών δυσκολιών μπορεί να επιτευχθεί πολύ πριν την έναρξη του σχολείου, καθώς από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ατόμου μπορούμε να έχουμε δείγματα. Κρίνεται απαραίτητη, λοιπόν, σε πρώτο στάδιο η συνεργασία των γονέων με τον παιδίατρο και έπειτα, αν χρειαστεί, με άλλους ειδικούς επιστήμονες.
Βιβλιογραφία
Πολυχρόνη, Φ., Χατζηχρήστου, Χ., Μπίμπου Α. (2006). Ειδικές μαθησιακές δυσκολίες, δυσλεξία. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα
Στασινός, Δ. (2009). Ψυχολογία του λόγου και της γλώσσας. Ανάπτυξη και παθολογία – δυσλεξία και Λογοθεραπεία. Αθήνα: Gutenberg
2865603
